Rodzicielstwo pary, która zawarła nowy związek małżeński, jest szczególnie trudne. Zazwyczaj pary mają okazję przed pojawieniem się dzieci,zapoznać się z niektórymi różnicami w wychowywaniu, a nawet rozwiązać niektóre z nich. W przypadku par, które zawarły nowe związki, natychmiast znajdują się w sytuacji konfliktu o sposoby wychowania, dyscyplinowania i opieki nad dziećmi w nowej rodzinie łączonej.Prawdę mówiąc, związek przybranych rodziców i pasierbów może stanowić gąszcz drażliwych problemów, które mogą być skomplikowane przez ingerencje biologicznego rodzica tej samej płci oraz zazdrość i rywalizację doświadczaną przez pasierbów,którzy mogą czuć się urażeni ingerencją przyrodniego rodzica. Badania pokazują, że większości członków rodziny, potrzebują od trzech do pięciu lat, aby rozwinąć poczucie przynależności. W przeciwieństwie do innych, pary, które zawarły nowy związek małżeński, często nie mają czasu na tworzenie więzi ,które są ważne dla obojga partnerów. Ponadto pary często mają nierealistyczne oczekiwania co do tego, że ich dzieci będą się dogadywać i czuć komfortowo z nowym przybranym rodzicem.Według Chelsea L. Garneau przyjęcie realistycznych oczekiwań może zwiększyć poczucie satysfakcji małżeńskiej. Przeanalizowała 179 par i pasierbów. Znalazła związek między realistycznymi oczekiwaniami co do stresów i burz życia w rodzinie łączonej a samooceną zadowolenia ze związku. Garneau odkryła również, że niektóre z najczęstszych nieporozumień w życiu rodziny łączonej dotyczyły łatwości łączenia finansów przez pary i radzenia sobie z różnicami w stylach rodzicielskich.
Dla biologicznego rodzica ważne jest, aby zdawać sobie sprawę, że ich współmałżonek może czuć się ambiwalentny, pominięty lub przeoczony w swojej roli przybranego rodzica i wspierać go, aby nie czuł się brany za pewnik lub niedoceniany. Omówienie roli, jaką przybrany rodzic będzie odgrywał w wychowywaniu dzieci nowego małżonka, a także zmian w zasadach i zwyczajach domowych, może pomóc parom w zbudowaniu silnej więzi rodzinnej.W książce Surviving and Thriving in Stepfamily Relationships Patricia L. Papernow wyjaśnia, że przybrani rodzice często czują się jak intruz we własnym domu. Jeśli oboje partnerzy, spędzają więcej czasu ze swoimi biologicznymi dziećmi, a mniej ze swoimi pasierbami, tendencja do separacji w rodzinie przybranej wzrasta. Jeśli rozwinie się scenariusz „my i oni”, zagrozi to rodzinie i związkom małżeńskim. Kiedy tak się dzieje, może to odcisnąć piętno na bliskości pary, która ponownie zawarła związek małżeński. Jeśli nie nawiązali silnej więzi , nie są przygotowani do skutecznego radzenia sobie z konfliktem i brakuje im narzędzi do naprawy codziennych problemów w komunikacji. Zamiast wspierać się poczuciem solidarności, mówiącym „ jesteśmy w tym razem", stają się wrogami. W odróżnieniu od biologicznego rodzica, głównym celem bycia przybranym rodzicem jest na pewnym poziomie bycie przyjacielem lub mentorem dla swojego pasierba. Nie jak kolega ze szkoły, ale dorosły przyjaciel bardziej podobny do doradcy zawodowego i pozytywnego wzoru do naśladowania, a nie dyscyplinarnego.
Jedną z najważniejszych rzeczy, których należy się nauczyć o rodzinie połączonej, jest to, że większość dzieci okazuje miłość i zaufanie swoim biologicznym rodzicom, ale czują, że ich przybrany rodzic musi z czasem zapracować na ich miłość i zaufanie. Dzieci często nie mają czasu, aby wejść w nową więź z przybranym rodzicem, więc relacja może wydawać się wymuszona lub nienaturalna.Ponadto nie ma czegoś takiego jak natychmiastowa miłość w rodzinie łączonej. Rodzice przybrani często mają poczucie, że nie mają takiej miłości i szacunku, jak biologiczni rodzice. Większość przybranych rodziców zakłada, że miłość i szacunek pojawią się natychmiast u ich pasierbów, jeśli będą bardzo starali się być dla nich mili. Jeśli tak się nie stanie, łatwo narasta uczucie odrzucenia, niepewności i zazdrości, wbijając szpilę między parę i zrażając dzieci. Jedną z najważniejszych lekcji, jakich rodzice mogą nauczyć się na temat życia w rodzinie łączonej, jest to, że przybrani rodzice powinni postępować powoli. Nie spiesz się z poznaniem swojego pasierba. Miłość często przychodzi później. Nawet jeśli nie dogadasz się ze swoim pasierbem, nadal możesz nawiązać relację opartą na szacunku. Jeśli twój pasierb nie podejdzie z entuzjazmem do ciebie od razu, nie oznacza to, że zawiodłeś. Potrzebuje czasu. Cierpliwość i poczucie humoru mogą pomóc przetrwać trudne chwile. Współpracuj ze swoim partnerem i rozmawiaj, rozmawiaj i jeszcze raz rozmawiaj. Stwórz rytuał regularnego komunikowania się ze sobą i omawiania tego, co idzie dobrze. Większość rozmów będzie odbywać się bez twoich dzieci lub pasierbów, ale pamiętaj, aby odbyć serdeczne rozmowy i nieformalne dyskusje na temat zasad rodzinnych, ról, obowiązków domowych i rutyny z dziećmi. Z biegiem czasu wszyscy członkowie rodziny mogą wspólnie tworzyć pozytywną atmosferę. Przedstawianie zjednoczonego frontu swoim dzieciom i pasierbom ze swoim współmałżonkiem jest bardzo pomocne w tworzeniu zdrowej rodziny. To działanie wymaga szacunku, troski i dużo miłości, ponieważ może nie być łatwe, jeśli nie zgadzasz się ze współmałżonkiem. Troska i szacunek są szczególnie ważne, nie można ich przyśpieszyć i są „zdobywane” lub dane z czasem wszystkim członkom rodziny. Udane ponowne małżeństwo wymaga fundamentu opartego na uznaniu , szacunku i tolerancji. Badania pokazują, że pary, które okazują sobie wdzięczność i tolerują wzajemne różnice, tworzą dla siebie bezpieczną przystań, która pozwala im lepiej przetrwać burze w nowym małżeństwie. Tworzenie tej kultury jest procesem ciągłym, a pierwszym krokiem jest zaakceptowanie i uznanie, że oboje wnosicie doświadczenie i wyjątkowe perspektywy do swojego małżeństwa, oraz że wasze słabości łączą się z waszymi mocnymi stronami i wspaniałymi cechami, tworzą Was
